Mutlu olmak için, içinde bulunduğunuz andan daha iyi bir zaman olduğuna karar vermek için beklemekten vazgecin...

Mutluluk bir yarış değil, bir yolculuktur...

Pek çokları mutluluğu insandan daha yüksekte ararlar, bazıları da daha alçakta...

Oysa mutluluk insanın boyu hizasındadır deniliyor .

Ben 5 yaşındayken,  Annem her zaman bana " Mutluluğun anahtarı olduğunu " anlatırdı .Okula başladığım zaman sınavda

bana büyüyünce ne olmak istediğimi sorduklarında "MUTLU OLMAK iSTİYORUM"  yazardım.

Onlar bana soruyu anlamadığımı söylerlerdi, bende onlara " Onların HAYATI anlamadıklarını söylerdim. "

(John Lennon)

Milyarlarca insanın yasadığı bu dünyada herkes farklı şekilllerde mutlu olabilirken, mutlu olmanın bu kadar çok yolu varken, neden mutsuzuz?

Neye sahip oldugumuz değil, neyin keyfine varabildiğimizdir mutluluğu yaratan.

Herşeyi bir kenara koydum bugün.

Çirkin olan herşeyi silip attım.

Güzel ve mutlu bir yaşam varken bu bıkkınlık ve sevgisizlik niye anlamıyorum.

Güzel sözler duymak istiyorum.

Bakıyorum bir eksik yok.

En başta sağlığımız yerinde.

Daha ne istiyoruz anlamıyorum...

Tek bir baş ağrısıyla günümüz mahvolabiliyor, ufacık bir diken batsa elimize sızısından duramıyoruz. Peki o zaman insanın hayatta sağlıgından daha önemli ne olabilir?

Bir diyaliz hastasını düşünelim böbrek görevini yapmadığı için makinalara bağlanıyor kişi. Sadece bir makine ne olursa olsun yinede tam olarak böbreğin görevini yapmıyor.

Dışarı çıkıp biraz yürüdüğünüzde bir çok insan görüyoruz. Bir özrü olunca ancak sağlığımız aklımıza geliyor, veya hasta olan birini ziyaret etttiğimizde bize hastalığını anlatınca halimize şükretmek geliyor  aklımıza.

Aslında bütün sıkıntıları söküp atmak gerekiyor. Bozulan psikolojimizle hastalığı kendimiz getiriyoruz da farkında değiliz.

Ve en büyük hastalıklarımızdan biri de sevgisizlik.

Gerçek anlamda sevmiyoruz.

Sevmek yarı yolda bırakmak ve can yakmak olmamalı. Zaten buna da sevgi denmemeli. Ya sevginin anlamını kavrayamıyoruz yada sevgiyi anlayışımız farklı.

Sevmek sevdiği uğruna tüm sıkıntıları göğüsleyebilmektir aslında. Sevmek karşıdakini kırmamaktır, doğrusuyla yanlışıyla kabul etmektir,

kelimeler değil de gözlerini kullanmaktır.

Birşeylerin değerini anlamak için kaybetmeye gerek olmadığını düşünüyorum.

Herkese kucak açmak ve empati kurmak gerekiyor. Herkes aynı düşünmüyor, düşünmesini de bekleyemezsiniz.

Kimimizin çok hassas olduğu konularda diğerimiz pekte hassas olamıyoruz. Saygı duymak gerekiyor karşıdakine.

Peki neden günümüzde insanlar bu kadar mutsuz?

Çevrenize baktınız mı hic?

Hayatından memnun olanların sayısı ne kadar az değil mi?

(Mutlulugun anahtari sizsiniz. Mutluluk veya mutlu olmak kişiden kişiye göre değisen bir olgudur.

Kısaca ve en kestirmeden iç huzuru bulmak, yaşamın tadıdır. )