Görele için “Kültürün” başkenti denir ama bu iddiayı bu güne kadar ispatlayan olmamıştır. Yaşanan olaylara ve gelişmelere bakılırsa Görele, “kültür” konusunda henüz daha yolun başına dahi gelememiştir. Acıdır ama doğru olan budur. Görele’de hangi yana baksanız bu acı gerçeği ne yazık ki görürsünüz.

     Bu yazıyı okuyanlar bana kızacaktır. Kızmaları neyi değiştirir? Görele’de kültür “çağdaş ve medeniyete” göre değil, herkesin düşünce ve beyin yapısına göredir. Böyle olduğu içindir ki Görele her türlü gelişmeye kapalıdır. Siz bakmayın Görele’nin çok katlı binalarla kuşatılmasına. Bu gösterge, Görele’nin makûs talihini değiştirmediği gibi, kültür anlayışını da etkilemez.

     Etkilemediği içindir ki Görele “Çalışkan kaymakamlar ve çalışkan olmayan kaymakamlar” görmüştür. Devletin “çalış” diye gönderdiği kaymakam Görele’ye gelir. Önce kültür yapısını sorar soruşturur, araştırır. Çünkü “hizmet çizgisini” o kültür seviyesine göre çizecektir.

Bu çizgiyi çizen kaymakamlar görmüştür Görele. Çizgiyi çizmeyen kaymakamları da.

Bize göre Kılıçarslan, “hizmette çizgi çizmeyenlerden” olsa gerek ki,  “hizmet etmesini bilmeyen muhtarlar”ı “hizmet edin” diye uyarmıştır.

     Ancak Sayın Kaymakam şuraya çok dikkat etmelidir:

     Öküzün altında buzağı aramakta hiçbir ilçe Görele’nin eline su dökemez. Tekerine çomak sokulanlar derhal faaliyete geçer ve ayağınızı kaydırmak için bütün hünerlerini sergilerler.

Nitekim Görele’nin ufkunu açan, gelişmesi için var gücüyle çalışan, hizmeti kendine şiar edinen İbrahim Keklik buna örnektir. Görele İbrahim Keklik ile kültür gelişmesine kapı aralarken, işte o, öküzün altında buzağı arayanların tekerine çomak sokunca kendisine yakışanı yapmış, “Siz buna layıksınız” dercesine tasını tarağını toplayıp gitmiştir.

     Sonra? Sonrası tam bir kara sayfa.

     Görele, hizmette duraklama dönemine girdi. Toz uçmadı, yaprak kımıldamadı. Ama gelin görün ki, hizmet konusunda muhtarlar kaymakamın yerine geçmeye çalışınca adliye doldu taştı.

     Bize gelen şikâyetlerin çoğu şüphe yok ki savcılık makamına da ulaştı. O şikâyetlerin özeti, “Hizmet aşkıyla(!) yanan muhtarların, “hizmet ile tecavüzü” birbirine karıştırmasıdır. Özellikle köyüne “yol” götürmek isteyen muhtar, vatandaşın tapusuna saygı göstermemiş, tecavüz sınırlarını aşmış, adeta gasp eder gibi, hakkı olmadan saldırıya geçmiştir.

     Hiç kimse bana, “yol konusunda muhtarların bilgi ve tecrübe sahibi olduğunu” söyleyemez. “Buradan yol geçer mi? “ sualine cevap aramayan muhtar, yol konusunda bir “uzman”a danışma gereği duymaz ve “vur gitsin” mantığı ile vatandaşın dededen-babadan kalma tapulu arazisini tarumar eder.

    Vatandaş ne yapsın? Karşısındaki muhtar. Devletin temsilcisi. Kanun konusunda hiç bilgisi olmasa da köyde “kanun” adamı. Dediğim dedik, çaldığım düdük diyen muhtarın bir dayanağı da, “yalan” beyan” ile kaymakamı da kanunsuzluğa alet etmektir. Yani, muhtar köylüye söz geçiremezse gider kaymakama köylüyü; “isnat ettiği suçlama” ile şikâyet eder.

     Kaymakamlık yazı işleri müdürlüğüne sorun. Böylesi, onlarca şikâyet dilekçesi vardır. Bu şikâyet dilekçelerinin akıbeti ise kaymakamına göre değişir. Şayet siz kaymakam olarak vatandaştan yana iseniz dilekçelerin doğruluğunu öğrenmek için vatandaşı dinlersiniz.         Vatandaştan yana değilseniz göstereceğiniz yol bellidir. Çare ve çözüm için makamınıza gelen vatandaşa savcılığı ya da mahkeme yolunu gösterirsiniz. Açıkça “Mahkemeye git!” dersiniz.

     Görele böyle kaymakamda gördü. Vatandaş “öyle kaymakamı” geldi bize şikâyet etti.

     Görele bunları yaşadı. Hala da yaşıyor. Şimdi Sayın Kılıçarslan muhtarlara “yolunuzu kendiniz yapın” diye talimat verince korkarım aynı sıkıntılı dönem tekrar yaşanacak.    Kuşkusuz Sayın Kaymakam muhtarlara “ Yol yaparken vatandaşı mağdur edin, tapulu arazisine saldırın, tecavüz edin, gasp edin, tarumar edin” demiyor. Ancak kaymakamı yanlış yorumlayacak muhtarlar mutlaka çıkacaktır.

     Bu noktaya dikkat etmek lazım. Çünkü “hizmet kültürünü” algılayamamış muhtarlar mutlaka vardır. Muhtar “buradan yol geçireceğim” diye vatandaşı mağdur eder, vatandaş da “yol vermiyorum” derse ve muhtar köylüyü “uydurduğu bir suç” ile kaymakama şikayet ederse…ki Görele’de bu tür vahim hadiseler yaşandı.

     Kaymakam Kılıçarslan’ın hizmet konusundaki samimiyetinde kuşkumuz yoktur. Devletin sağladığı imkana dikkat çeken Sayın Kaymakam, muhtarlara “vatandaşın tapulu arazisine saldırın” demiyor. “Devlet köylü el ele” mantığını yürütmek istiyor. Çünkü bunun örnekleri vardır. Ve bu birliktelik ile aşılamayacak sorun kalmadığı gibi, köysüz yol da kalmayacaktır. Zira o yol köylünün yolu olacaktır. O yoldan kaymakam belki hiç geçmeyecek, belki muhtar ihtiyaç duyunca geçecek ama köylü hergün her saat geçecektir. İneği-danası-koyunu ile, yaya yada arabası ile mutlaka geçecektir. Yıllarca sırtında taşımak mecburiyetinde kaldığı yükünü artık arabası ile taşıyacaktır.

     Önem arz eden bir başka konu da paradır. Çünkü kaymakam Kılıçarslan muhtarlara, “Daha seri, daha kısa zaman da hizmet almak için ihtiyaç duyulan paranın en az yarısını toplayın” demiştir. Bu para nasıl toplanacaktır? Resmi kaydı nasıl olacaktır? Olması muhtemel suiistimallerin önüne geçmek için tedbir alınacak mıdır? Alınacaksa o tedbirin seyri ve şekli nasıl olacaktır?

     Unutulmamalı ki, Kaymakam İbrahim Keklik hakkında uydurulan suçlamanın temelinde para vardır. Görele için gece gündüz çalışan, Görele’de ayak basmadığı köy bırakmayan, döneminde hiçbir köylünün canı yanmayan kaymakam Keklik sonunda yolsuzluk suçlamasını gururuna yediremeyince alıp başını gitti.

     Onun gidişiyle Görele, kaymakamdan yana gülmedi. Kılıçarslan ile Görele tebessüm etmeye başladı. Gülmesi için bir başka kaymakama ihtiyacı yok. Mevcut kaymakamın direktiflerine kulak versin yeter. Çünkü hiçbir kaymakam muhtarlara “Sizi görevden almak benim yetkimde” dememiştir.

     Şimdi bu söz söylendi ise Görele kıymetini bilmelidir.