Toplumsal ilişkilerde, bireysel birlikteliklerde, kendi güçlerini abartarak hesap peşinde koşanlar sonunda hep zararlı çıktıkları görülür.

Bazen şartlar, çevre, zaman kişilerin de, toplulukların da, kendilerini olduğundan daha güçlü hissetmelerine neden olmaktadır.

İnsanoğlu büyüklük kompleksi içinde, kaprisli, çalımlı, edalı, havalı, tencere tavalı… Eti ne budu ne bilindiği halde, gerçek gücünün de farkında olmasına rağmen, bir havalarda, bir çalımlarda ki, sormayın gitsin!

***

Kendini olduğundan fazla göstermeye çalışan akıl yoksunlarına acırım!

Adamın suratına bak, kırk gün kısmetin eksilir, buna rağmen kendini çevresinin en yakışıklısı yerine koyar ki, gör de inanma!

Hele hele onu ayakta tutan, var olduğunu sandığı gücü elinden gidince, deliye döner, tutar başkalarına çamur atarak, bir sıçrama tahtası olarak gördüğü ünvanını emellerine alet etmeye yetmediği gibi, başkalarının gücü üzerinden de rant sağlamaya kalkışır ki, toplumun tepki gösterdiği en belirgin olumsuz davranmışlar…

***

Bu tür insanlar kıskançlık krizinden de kurtulamıyorlar. Akıl ve ruh sağlıkları da bozuk olunca, ne derse, ne yaparsa yapsın, gerçekleri değiştirmek gibi bir lüksü, gücü yok!

Onlar kendi fasit daireleri içinde bocalarlar, çırpınırlar ve günü geldiğinde de kaybolup giderler.

“Ele verir talkını, kendi yutar salkımı” tipindeki bu insanları çözebilmek mümkün değil. Söylediklerine bakarsan, kendinden doğrusu yok. Sanki sultan, doğrusu zavallı…

Kendinden başkalarına tahammülde edemiyorlar ne yazık ki.

Piyasadaki güçlerini abarttıkları yetmiyormuş gibi, yaşadıkları ile yakınları ile çevresi ile güven bunalımına da imza atınca, büsbütün yok olup gitmekten korkuyorlar anlaşılan.

Başkalarına tahammül edemeyince, kükreyen fareden farkları kalmıyor.

***

Sözüm ona şartları o belirler.

Toplumu, çevresindekileri o yönlendirir, o her şeyin iyisini bilir, her şeyi dört dörtlüktür!

Akıldan yoksun olduğu için, kendini bulunmaz Hind kumaşı yerine koyar, zavallılığını, yalnızlığını da bu böbürlenmenin, kibirin, kabarıp böbürlenmenin, kendini abartmanın içine gizleyince, güç sahibi olduğunu zannettiği toplamda sıfıra inen itibarını kurtarmaya çalışırsa da, nafile…

Atı alan Üsküdar’ı geçmiş,  öğretmen gerekli notunu vermiştir!

Değiştirmeye de gücü yetmeyince…

Allah yardım etsin!

***

Bir tek sen güçlüsün, bir tek sen bilirsin her şeyi, bir tek sen kural koyarsın âleme!

Ötekiler mi, ötekiler bir şey bilmez zaten! Bilse bilse sen bilirsin!

Tamam, bizi kandırdığının zararı yok, belki de yeriz!

Ama asıl kendini kandırdığının farkında mısın?

Asıl kendini rezil ettiğinin…

Tamam, belki safız, belki saf’ında yer almıyoruz ama bizi kandırdığını, istediğin yere sürükleyebileceğini aklına bile getirme!

Saf dediysek, aptal değiliz.